Emigreren naar Costa Rica:
Een eigen lodge midden in de prachtige natuur!
Anouk Veltmaat is 28 jaar en woont in Dos Bocas, een klein dorp op het platteland van Costa Rica. Hier woont ze samen met haar Costa Ricaanse man Eliseo. Hij is hier opgegroeid en nu samen met Anouk naast zijn ouders. Anouk en Eliseo en zijn hier samen de Tipi Calathea Ecolodge begonnen en ze helpen zijn ouders met het runnen van de hot springs en het restaurant waar zij eigenaar van zijn. Wat een super gaaf avontuur! Daar wilde ik graag meer van weten. Hieronder vind je het interview dat ik met Anouk heb gehad. Veel leesplezier!
Wat heeft je doen besluiten om naar Costa Rica te vertrekken?
‘Tijdens mijn vakantie in Costa Rica begin 2017 kreeg ik het aanbod om een half jaar een lodge te runnen. Inmiddels was ik al drie jaar lang na mijn afstuderen aan het zoeken naar een baan passend bij mijn diploma. Een nieuwe uitdaging kon ik wel gebruiken! Ik hoefde er dus niet lang over na te denken. Echter, ik was alleen, sprak amper Spaans en kende de omgeving helemaal niet. De eigenaar zou een collega voor mij zoeken. En jawel, dat was Eliseo en we werden verliefd.
Het ging heel goed tussen Eliseo en mij. Daarnaast beviel het leven in Costa Rica mij ook wel. Het was al snel duidelijk dat we hier samen verder zouden gaan. We wonen wat afgelegen, midden in de natuur. Heerlijk. In het dorp wonen ongeveer 20 families, twee daarvan hebben een auto. Dat betekent dat men zich nog veel te voet of te paard verplaatst, of op de motor of quad. Regelmatig komen er boeren met hun koeien voorbij die van de ene naar de andere boerderij worden gebracht. Er is een basisschool waar op dit moment zeven kinderen naartoe gaan. Ook is er een kerkje en een voetbalveld met een soort buurthuis waar af en toe activiteiten georganiseerd worden.’
Hoe ziet jouw leven in Costa Rica er nu uit?
‘Met twee bedrijven aan huis zijn we voornamelijk hier in Dos Bocas en eigenlijk altijd buiten. De daginvulling hangt van het seizoen af en of we gasten hebben bij de lodge. Het hoogseizoen loopt van december tot en met april, het laagseizoen van mei tot en met november. Over het algemeen staat Eliseo vroeg op om de dag bij de hot springs op te starten. Ik ga een stukje wandelen met onze hond en werk het huishouden bij. Ook neem ik vaak de tijd om even de tuin bij te werken.
Als we gasten hebben, verzorgen we het ontbijt en help ik ze op weg met hetgeen ze die dag willen ondernemen. Ik help ook een handje in het restaurant en de hot springs als het daar druk is. De dag begint vroeger in Costa Rica vergeleken met Nederland, we staan tussen 5 en 6 uur ´s ochtends op en we gaan ook eerder slapen. Rond 8 uur ’s avonds liggen we er vaak wel in. Ik kan me prima in dit ritme vinden.’
Tegen welke uitdagingen/culturele verschillen ben je aangelopen?
‘Doordat Eliseo hier vandaan komt, ben ik snel ingeburgerd geraakt naar mijn idee. Bijna niemand spreekt Engels, dus werd ik gedwongen snel Spaans te leren. Iets wat in het begin natuurlijk lastig was en me veel hoofdpijn bezorgde, maar nu ben ik daar heel blij mee. Inmiddels kan ik me prima redden als we bijvoorbeeld inkopen gaan doen of naar overheidsinstanties moeten. Lastig blijft het Costa Ricaans, dit brengt weer een hele nieuwe woordenschat met zich mee. Als we bij familie of buren zijn, volg ik de gesprekken die ze onderling hebben niet goed, het gaat zo snel.
Door de samenloop van omstandigheden werd al snel duidelijk hoe we ons brood zouden gaan verdienen. Dat neemt niet weg dat ik soms moeite had de dagen te vullen, omdat ik nog niet zoveel te doen had. Het afgelegen wonen brengt met zich mee dat ik niet zomaar de bus kan pakken en ergens naartoe kan gaan. Bezig blijven is de kunst. Ik heb een nieuwe hobby in tuinieren gevonden en probeer zoveel mogelijk te blijven leren over de omgeving en het land.
Ook doordat Eliseo hier vandaan komt, heb ik makkelijk diverse sociale contacten opgedaan. Gelukkig kan ik het ook goed vinden met mijn schoonouders en –zus, die naast ons wonen. Echte vriendschappen zijn echter lastiger op te bouwen, hopelijk komt dat in de toekomst nog. In het gebied waar we wonen is geen mobiel bereik, gelukkig hebben we goede wifi. Maar soms valt de stroom uit en zitten we dus even zonder communicatiemogelijkheden. In de praktijk is dat niet erg, gelukkig is het vaak maar 3 à 4 uur zonder stroom en anders moeten we even naar ‘beneden’ rijden voor bereik.’
Hoe is dat nu, na anderhalf jaar?
‘Na anderhalf jaar heb ik het idee dat ik wel ‘geland’ ben hier. Na een jaar had ik het gevoel in twee werelden te leven, maar nu begin ik wel goed te aarden hier. Ik heb mijn draai gevonden in het ‘pura vida’. In het begin zat ik nog in de Nederlandse modus: alles snel, snel en meteen goed. Daardoor was ik ook vaak onrustig en raakte ik snel in paniek. Nu is dat veel minder en ga ik goed mee in het ritme van hier. Ja, soms is het frustrerend hoe de dingen hier werken, bijvoorbeeld bij de gemeente. Maar zo zijn nou eenmaal de regels en uiteindelijk komt het wel goed. Ik heb echt beter leren relativeren en genieten van het moment.’
Welke tips kun je geven aan mensen die overwegen te gaan wonen en werken in een ander land?
‘Ga! Doe het! Je zult spijt krijgen als je niet zou doen. Je gaat zo buiten je comfortzone, je leert dingen die je in Nederland niet leert. Doe zo goed mogelijk onderzoek naar de plek waar je naartoe wilt en zorg dat je een aardig woordje van de taal spreekt. Of het nou tijdelijk of permanent is, het zal sowieso een onvergetelijke ervaring worden.
Ben je op de plek aangekomen: ‘go with the flow’. Het zal anders gaan dan je gewend bent, maar dat is nou juist de bedoeling en je bent nu eenmaal in een ander land. Sta open voor de nieuwe ervaringen en leg je neer bij de andere bureaucratie. Kijk ook hoe je zo snel mogelijk een nieuwe routine krijgt, zodat je zo snel mogelijk thuis voelt. Een nieuwe uitlaatklep, nieuwe lievelingsmaaltijden, hoe kun je ontspanning vinden. Geniet van alles wat op je pad komt.’
Wat zijn jouw favoriete plekken in Costa Rica?
‘De plek waar we wonen is een van onze favoriete plekken. Tussen de groene heuvels, aan de rivier en af en toe worden we verrast door de dieren die hier in de omgeving wonen. Een van de leuke dingen om hier te doen, vinden we’s avonds de jungle in gaan om op zoek te gaan naar kikkers. Er leven diverse mooie soorten. We gaan graag met de honden naar de rivier om afkoeling te zoeken, naar een van de watervallen hier in de omgeving of wildkamperen. Playa Linda, bij het dorpje Matapalo is een mooi strand om naartoe te gaan voor de zonsondergang. Geen toeristisch strand, de Tico’s komen hier graag.
De waterval Nauyaca is erg mooi, maar wat toeristisch. Voor een minder bekende waterval kan ik Eco Chontales aanraden. Een off the beaten track bestemming. Je doet er dus wat langer over om het te bereiken, maar de route is erg mooi! Lunch daarna bij La Rana Roja, een boerderij waar ze bijna geheel zelfvoorzienend zijn. Goed om je Spaans te oefenen, want ze spreken geen Engels.
Een bezoek aan het park Corcovado stond bij ons hoog op het lijstje en het was zeker de moeite waard. We hebben veel dieren gezien, hadden een goede gids en onze accommodatie lag op een mooie plek buiten Drake Bay. Manuel Antonio vind ik persoonlijk erg toeristisch.
Er zijn nog veel plekken die we graag willen bezoeken, de natuur is hier zo divers. In het bijzonder wil ik graag meer leren over de geschiedenis van oorspronkelijke bewoners van Costa Rica: de indianen.’
Wil je de avonturen van Anouk in Costa Rica volgen? Neem dan zeker eens een kijkje op haar Instagram-pagina.
Lees meer inspirerende verhalen op de pagina met interviews met Wereldse Vrouwen!
