• Ecuador Blogserie •

Deel 2: De Andes-beleving en beklimming van de Cotopaxi-vulkaan

Een reis door Ecuador: het leek me zo gaaf, maar ik wist tegelijkertijd eigenlijk niet zo goed wat ik ervan kon verwachten. Het was mijn eerste kennismaking met Zuid-Amerika. Ecuador wordt ook wel ‘Zuid-Amerika in het klein’ genoemd door de verschillende landschappen zoals het Andesgebergte, het regenwoud en de prachtige kust. Genoeg fotogenieke plekken, dus dat zat wel goed! Sander en ik zouden gaan wandelen tussen de vulkanen in de Andes, hoogstwaarschijnlijk wegspringen voor de spinnen in de Amazone en de meest bijzondere dieren gaan ontdekken op de Galapagos-eilanden.

Het werd een reis vol nieuwe ontdekkingen, bijzondere gesprekken, prachtige natuurgebieden en bijzondere dieren. Een reis die me ook weer een heleboel mooie inzichten heeft opgeleverd. In deze 4-delige blogserie neem ik jullie graag mee op reis en deel ik mijn mooiste ervaringen. Dit is het tweede deel. Het eerste deel ‘De start van een geweldige reis + Quito ontdekken’ kun je hier lezen!

Op naar de Andes!

We hebben Quito achter ons gelaten en zijn vertrokken richting het Cotopaxi National Park. De Cotopaxi vulkaan is één van de hoogste actieve vulkanen ter wereld. Quito ligt al op een hoogte van 2.850 meter, maar als je richting de Andes rijdt, stijg je al snel tientallen meters. Even een sprintje trekken naar de andere kant van de straat, is er niet bij. Je moet hier echt je tempo aanpassen en dat is stiekem wel heel fijn. We verblijven twee nachten in een schattige hacienda op het platteland tussen de vele vulkanen.

Het weer was bij aankomst helaas niet zo mooi, waardoor we weinig konden zien van de omgeving waarin we ons bevonden. Dat was aan de ene kant heel jammer, maar aan de andere kant gaf het ook een bijzondere sfeer: een beetje mysterieus zo in de wolken. Ik moest wel even wennen aan de temperatuur, wat was het hier opeens koud! Die avond hebben we heerlijk met een kopje thee voor de open haard gezeten. Over vertragen gesproken, heerlijk! En toen we in bed wilden kruipen lagen er warme kruiken voor ons klaar. Hihi, dat had toch ook wel wat.

Wandelen en paardrijden

De volgende ochtend zijn we begonnen met een wandeling rondom de boerderij. Het weer was behoorlijk opgeknapt, dus nu konden we gaan ontdekken waar we ons eigenlijk bevonden. Wat is het hier mooi zeg! Overal om me heen zag ik immens grote vulkanen, prachtige groene natuur en schattige kleine boerderijen. Alles om ons heen straalde rust uit. Wat een tegenstelling met de stad waar we de afgelopen dagen waren. Onze wandeling leidde ons naar een aantal weilanden met lama’s. Er was er zelfs een baby lama bij. Aah, wat was die schattig!

Na onze wandeling stond onze gids klaar met onze spullen. We gingen namelijk een paardrijtocht maken! Het was zó lang geleden dat ik op een paard heb gezeten, maar het leek me de ultieme manier om de omgeving te verkennen. Na een tocht van ruim een uur stonden we boven op een berg met uitzicht op de Cotopaxi vulkaan. Wat een cadeautje! Het was extra bijzonder omdat we die enorme vulkaan de dag erna zouden gaan beklimmen. De paardrijtocht was heerlijk relaxed. Deze fijne dag sloten we af met een heerlijke relax-massage. En uiteraard kropen we weer even voor de open haard. Samen met een Duits stel dronken we ’s avonds nog wat canelazo’s, een typisch Andesdrankje. Het is een warme drank met de nodige alcohol en erg lekker!

Cotopaxi National Park

De volgende dag was het tijd voor actie! We werden al vroeg opgehaald door een chauffeur met een behoorlijk grote jeep. Later werd duidelijk waarom we die echt nodig hadden. We gingen op weg naar de Cotopaxi vulkaan om deze te beklimmen. Bij de poort van het nationaal park staat een lief vrouwtje ons op te wachten. Zij was ervan overtuigd dat wij te koud gekleed waren voor de beklimming. Ik had wel vijf lagen kleding aan en dacht daar anders over. Ze wist ons toch nog een muts aan te smeren. Later bleek ook waarom ik die echt nodig had 😉

Na de registratie bij de poort reden we verder richting het beginpunt van onze wandeling. Uiteraard stoppen we onderweg nog een paar keer voor foto’s van deze immens grote vulkaan. We zijn er klaar voor en rijden over een slingerroute de vulkaan op. In korte tijd stijgen we heel rap. Daar was die jeep dus voor nodig! Ik voel het aan mijn oren en ook aan mijn ademhaling. In de auto vertelt onze gids meerdere keren dat we ons tempo echt moeten aanpassen, dat het niet uitmaakt hoe lang we erover doen en dat we moeten stoppen wanneer we dat willen. Op zo’n 4.500 meter hoogte stoppen we. Vanaf hier gaan we wandelen.

Beklimming Cotopaxi vulkaan

We starten aan onze wandeling. Na ongeveer 10 meter begrijp ik al wat onze gids ons probeerde uit te leggen. Het is een hele rare gewaarwording, maar het is echt zwaar! Mijn ademhaling zit zo hoog, alsof ik na 10 stappen al helemaal buiten adem ben. Oké, ik heb dan misschien niet de meest geweldige conditie, maar een beetje wandelen zou toch geen probleem moeten zijn? Al snel merk ik dat ik inderdaad om de paar meter even wat tijd nodig heb om weer op adem te komen. Om me heen word ik steeds ingehaald en ook vriendlief gaat een stuk sneller. Dat heeft ook een andere reden. Hij heeft hoogtevrees en vond deze wandeling niet per se erg relaxed 😉

Ik vond dat ik mijn tempo maar moest aanpassen en wat harder moest gaan lopen om de rest bij te kunnen benen, maar mijn lichaam dacht daar echt heel anders over. Mijn ademhaling werd steeds moeilijker en iedere stap werd zwaarder. Tijdens een van de pauzes heb ik besloten om mijn eigen tempo aan te gaan houden. Ik hoefde helemaal niet met de rest mee. Mijn lichaam gaf aan dat ik het wat rustiger aan moest doen en dat was oké. Ook op een rustiger tempo en met wat meer pauzes kwam ik boven aan. En wat een geluk! Ik kon op deze manier veel meer genieten van de omgeving, zowel van het prachtige uitzicht beneden, als van de top. Wat is het geweldig om steeds dichterbij die besneeuwde toppen te komen.

De top bereikt!

Uiteindelijk boven aangekomen was ik toch wel een beetje trots op mezelf. Ik had het gered en ook nog eens op mijn eigen tempo. Wat een mooi inzicht! Na een heerlijk kopje warme coca-thee, wat goed helpt tegen de hoogteziekte, begonnen we aan de afdaling. Hiervoor gebruikten we de snelle weg naar beneden. Wat was ik toen blij dat ik toch die niet-charmante wandelschoenen had gekocht zeg! 🙂

Het was een bijzondere ervaring, waarbij we echt wel uitgedaagd werden en waarbij het maar weer eens heel erg duidelijk werd dat het zo belangrijk is om naar jezelf en je lichaam te luisteren.

Hike Isinlivi – Chugchilan

Onze volgende stop in de Andes was het kleine dorpje Isinlivi. Op weg van de Cotopaxi vulkaan naar Isinlivi werd ik helaas ziek. Ik had last van hoogteziekte en was binnen korte tijd volledig uitgedroogd. Een dokter uit Isinlivi heeft me er snel weer bovenop gekregen, waardoor ik gelukkig niets van onze reis hoefde te missen!

Isinlivi is een bekende plek bij backpackers, omdat dit het startpunt is van een hike van 12,5 kilometer naar een ander Andesdorpje: Chugchilan. Aan deze hike zijn we de volgende dag begonnen. Het was een prachtige tocht dwars door de bergen, midden in de prachtige natuur en langs allerlei kleine bergdorpjes. Dat ik de dag ervoor zo ziek was geweest, hakte er toch wel in en na 8 kilometer hebben we besloten om het laatste gedeelte met een taxi af te leggen. Ik wilde echt niet het risico lopen om weer ziek te worden. Aangekomen bij ons hostel in Chugchilan zijn we met een kopje thee voor de open haard neergeploft en hebben we genoten van het mooie uitzicht. Wat een rust hier!

Quilotoa kratermeer

Onze laatste dag in de Andes was alweer aangebroken. Deze dag wilden we nog heel graag het indrukwekkende Quilotoa kratermeer zien! Het Quilotoa meer is een vulkanische krater en staat bekend om haar prachtige turquoise kleur. Het meer is zo’n 250 meter diep en ligt op 3.930 meter hoogte. Je kunt hier diverse wandelingen maken en je kunt ook naar beneden klimmen om dichter bij het water te komen. Het mooiste uitzicht vond ik van bovenaf. Vanaf hier zie je het meer steeds van kleur veranderen: van donkergrijs naar heldergroen en turquoise. Wat prachtig!

Na een uitgebreide fotosessie was het tijd om te vertrekken richting Baños. Het begin van ons avontuur in het regenwoud. Onderweg bespraken we onze ervaringen van de afgelopen dagen. Het was echt genieten in de Andes. Vooral de beklimming van de Cotopaxi vulkaan zal me nog lang bijblijven!

Wil je weten welke avonturen we in de Amazone hebben beleefd en
hoe het was om een te slapen in een cabana zonder ramen en elektriciteit?

Blijf Ontdek je bestemming dan volgen! Binnenkort komt deel 3 van deze blogserie online.